Wagashi- experience a taste of Japan:)

"..Give a bit of hmm to me, and I'll give a bit of hmm to you.." Wagashi..traditional Japanese confections- an art form- essence of Japanese culture. Much more than just the sense of taste. Invitation to indulge all five senses:

* Appearance (shapes, colors and designs inspired by Japanese literature, paintings and textiles- evocative images from nature- feast for the eyes!);
* Taste (a primary sense made from various beans & grains- traditional, healthy, rich in fiber- distinctive flavors of vegetable-based natural ingredients);
* Texture (softness, moistness, crispness- reveal the freshness, quality and uniqueness of ingredients);
* Scent (delicate fragrances, pleasure of the sweets without overwhelming);
* Sound (hearing the lyrical Japanese names of the different varieties spoken from classical prose or poetry)

Extensive world of wagashi...for me extremely best: MOCHI!!! (Japanese rice cake made of glutinous rice pounded into paste and molded into shape) So many varieties..Daifuku- soft round mochi stuffed with sweet filling, such as sweetened red bean paste (an) or white bean paste (shiro an). Kusa mochi- green variety of mochi flavored with yomogi (mugwort). Mochi ice cream- small balls of ice cream wrapped inside a mochi. And from now my officially beloved sweat- Ichigo daifuku- version containing a whole strawberry inside. And then Namagashi- beautifully crafted seasonal cakes made fresh daily. Yokan- thick jellied sweet made of azuki bean paste, kanten and sugar. Monaka- sweets made of azuki bean filling sandwiched between two thin crisp wafers made from sticky-rice. Manju- steamed bun filled with bean paste. Amanatto- candied beans, dry sweets. And finally Castella or Kasutera- sponge cake made of sugar, flour, eggs, and starch syrup.. Mniaaaaaaaaammmm:) I'm real expert and connoisseur of japanese sweats;P

(translation my favourite Mochi...:) to takie miękkie kulki, zazwyczaj słodkie, zrobione z ryżu, ktory najpierw zostaje podgotowany na parze, a kiedy osiągnie odpowiednią miękkość, wrzuca się go do drewnianej misy. Gorący ryż ubija się za pomocą drewnianych młotów. Młotki i masę ryżową co chwile zwilża się woda, między innymi po to, żeby nie przykleiły się do siebie. Dwie osoby uderzają na zmiane, trzecia pomiędzy uderzeniami zwilża mochi i je przewraca - przy okazji starając się nie oberwać młotkiem. Kiedy ryż sklei się ze sobą i utworzy jednolitą mase(:) zanosi się go na stolnice, obtacza się całość w mące, obrywa po kawałeczku i formuje małe, lekko spłaszczone kulki. Jeśli ma to być wersja z anko (dla niejaponistow - anko to czerwona, słodka fasolka, którą Japończycy notorycznie pakują we wszystkie swoje tradycyjne słodycze) z mochi formuje sie najpierw placuszki i zawija w nie porcje anko. Mniaaaaamm:)